Hi Anselma & Jos.
Jullie zijn de eigenaren van het bekende motorhotel La Mouche. Voor we het over jullie hotel hebben, eerst wat vragen over onze gezamenlijke passie.
Waar komt jullie motorpassie vandaan?
Zoals bij velen van onze leeftijd, van de schakelbrommer ( mt5 ) begonnen en altijd al geweten dat ik wilde motorrijden. Echt een voorbeeld had ik niet, mijn familie zijn geen motorrijders en op mijn broertje na nog steeds niet. Anselma heeft de eerste jaren achterop gezeten en daarna zelf het rijbewijs gehaald.
Wat is jullie motor historie?
Ik heb op mijn 21ste mijn rijbewijs gehaald. Ze kwamen toen net met die 25kw regel – die inmiddels is uitgegroeid tot een volledige ontmoedigingswaanzin – en vanaf 21 mocht ik toen volledig vermogen rijden. Voor die tijd had ik op de sloop twee oude Honda’s cb350 en 250 gekocht. Dat waren eigenlijk mijn eerste motoren. Deze weer verkocht voordat ik het rijbewijs had (want ik moest ineens wachten tot ik 21 was) en toen van het geld – dat eigenlijk voor een dakkapel bedoeld was – een Kawasaki Vulcan 750 gekocht. Ik wilde eigenlijk een HD maar die centen waren er niet. Hier heb ik zes jaar mee rondgereden door heel Europa. Toen maakte ik de fout om op de sportmotor van mijn maat te stappen…op de Route Napoleon…wow, grondspelling! Remmen die werken! En vermogen! Kort daarna kocht ik een Suzuki TL1000s (die ik nog steeds heb staan). Daar heb ik een kleine 100k mee gereden, daarna volgde de KTM 990SM en nu een Yamaha Tenere 700 Rally. Daarnaast heb ik een paar jaar geleden mijn droommotor kunnen kopen, de Triumph Bonneville uit 1977 en staat er nog een Enduro Sherco 300. Ook heb ik een oude Honda MT5 weer in ere hersteld.
Tussendoor zijn er nog wel een paar geweest, leuk voor erbij zeg maar, er bestaat geen regel over te veel motoren, zeg maar! Zo was er een Honda XL500, Yamaha XT600, Kawasaki KLE500, Honda dominator NX 650, Yamaha SZR660, Suzuki DR600.
Anselma haalde het rijbewijs een paar jaar later en begon op mijn Vulcan 750. Deze werd ingeruild voor een Suzuki GSXF600, waar ze ook dagelijks mee naar het werkt reed. Hierna volgde er een Honda Transalp 600, een Suzuki DR650, een Honda CBR600f en nu staat er na een paar jaar van pauze een Honda Monkey 125, waarmee ze het motorrijden weer aan het oppakken is. Bijkomend voordeel is dat deze vrij makkelijk achter in de camperbus past!
Wat is jullie droommotor?
Het huidige assortiment klopt wel aardig. Misschien dat er toch ooit nog een HD bijkomt en mijn droommotor de Triumph heb ik inmiddels!
Jos, op jullie website las ik dat je bij een grote motorzaak hebt gewerkt. Wat deed je daar?
Verkoop motoren.
En jij, Anselma, wat deed jij bij Sanquin?
Laborante.
En op een gegeven moment denk je “nu verhuizen we naar Frankrijk”. Hoe ging die zoektocht naar een geschikt pand?
Het grove idee lag al jaren op de plank, het had wat tijd nodig om te rijpen zeg maar. Toen kwam het moment dat Anselma toe was aan een nieuwe baan en ik openstond voor een nieuwe uitdaging. We zijn begonnen met zoeken en kijken in een cirkel van 600km rond Utrecht. Noordelijk word je nat, Duitsland was niet ons ding en voor motorrijden heb je bergen nodig om het interessant te maken. Dus kwamen we in de Vogezen terecht. Een gebied voor mij niet onbekend omdat ik hier al verschillende malen met de motor geweest was.
We hebben verschillende panden bekeken. Onze huidige locatie lag eigenlijk net boven budget, maar gaf alles wat we zochten: geen directe buren, ruimte om camping en kamers te maken, genoeg ruimte om de motoren onder dak te kunnen parkeren en goed bereikbaar.
Een jaar na het begin van onze beslissing om te gaan kregen we de sleutel en begon ons avontuur.
Jullie kochten een oud pand en gingen verbouwen. Hoeveel tijd heeft dat gekost?
Klein detail met deze locatie was wel dat het al ruim 20 jaar niet meer bewoond was en het budget beperkt was. In november 2006 verhuisden we met alles wat we hadden naar Frankrijk en in april moesten we open, dan was het geld op!
De verbouwingen zijn een doorlopend proces, tot op de dag van vandaag zijn we nog steeds iedere winter bezig met aanpassen en verbeteren van het geheel. De projecten worden wel kleiner nu, het meeste is gebeurd en het is vooral onderhoud tegenwoordig.
Wat is het leukste onderdeel van jullie werk? En het minst leuk?
We mogen leven en werken in een wereld die we privé ook zouden kiezen, waardoor werk hobby lijkt! We hebben te maken met allemaal mensen die goed gehumeurd zijn, ze zijn immers op vakantie. Velen van onze gasten komen al heel lang over de vloer waardoor nieuwe vriendschappen zijn ontstaan. Een mooier compliment kun je niet krijgen op hetgeen je aan het doen bent dan dat mensen blijven terugkomen. Iedere dag is anders en ook al drink ik in de zomer niet, ik zit toch iedere dag in de kroeg!
Aan de minder leuke kant zal het schoonmaken nooit mijn hobby worden en heb je als de zon schijnt minder tijd om zelf te rijden. Het blijft werk en gaat zes maanden per jaar, zeven dagen per week door.
Hebben jullie nog wel tijd om zelf te rijden? Hebben jullie al reisplannen voor komend seizoen en zo ja wat zijn de plannen?
Zoals gezegd gedurende de zomer hebben we minder tijd, maar met enige regelmaat ben ik met de gasten nog wel op pad door onze achtertuin die na al die jaren nog steeds niet verveelt!
We sluiten half september en de eerste week van oktober staat vast in de agenda om met een clubje vrienden de Alpen in te gaan. Daarnaast ga ik in de winter vaak wat verder weg om motor te rijden, Spanje, Portugal of verder naar Azië, Afrika of Zuid-Amerika. Een prima alternatief als je het mij vraagt!
Wat maakt jullie goede hoteluitbaters?
Ik weet niet of wij goede hoteluitbaters zijn, we doen ook maar wat. Ik weet wel dat we veel terugkerende gasten hebben en dat we geen “rol” hoeven te spelen in ons werkend bestaan. We zijn wie we zijn en dat vind je wel of niet ok, allebei goed. We hebben een boel plezier in wat we doen en hebben nooit een dag spijt gehad van deze beslissing.
Echter gaan we nu ons 18de seizoen in, en wordt het rustig aan tijd voor wat nieuws en gunnen we iemand anders het plezier wat wij al die jaren gehad hebben. Anders gezegd: het hotel staat te koop en wacht op een nieuwe uitbater die er zijn ziel en zaligheid in mag gaan steken. Zonder haast maar we staan er voor open nu.
Wat is jullie meest bijzondere motormoment ooit?
Dat zijn er te veel om op te noemen, ons leven is een aaneenschakeling van mooie momenten en herinneringen. Tenslotte is dat hetgeen waar het leven voor bedoeld is en het enige dat je meeneemt en nooit meer kwijtraakt.
Maar als ik er dan toch iets uit moet pikken: afgelopen winter heb ik in Peru een klein beetje de Dakar ervaring mogen proeven en voor het eerst serieuze zandduinen mogen rijden, zeker een hoogtepunt!
Vorig jaar hebben we voor het eerst een keer deelgenomen aan de Motorbeurs in Utrecht, samen met onze collega’s van de Waard, een viertal dagen waarin je herinnerd wordt aan wat je in de afgelopen jaren hebt opgebouwd, hoeveel mensen je inmiddels hebt mogen ontvangen, hoe bekend je bedrijf inmiddels is geworden. Dat geeft toch stiekem wel een heel trots gevoel!
Website
https://motorhotel.eu/nl/
